تاثیر یادگیری مبتنی بر تیم در آموزش درس آناتومی دانشجویان توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی تهران

مقدمه: افزایش مشارکت دانشجویان در امر یادگیری، به طور قابل ملاحظه­ ای در روش ­های نوین آموزشی مورد توجه است. یادگیری مبتنی بر تیم، نوعی یادگیری مشارکتی با ساختار مشخص است که هدف آن افزایش شناخت با به‌ کارگیری دانش فردی دانشجویان در قالب یک تیم است. در مطالعه حاضر، آموزش و یادگیری دانشجویان مقطع کارشناسی فیزیوتراپی و کار درمانی دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی تهران در تدریس آناتومی دست با روش یادگیری مبتنی بر تیم انجام گردید. مواد و روش ‌‌ها: این مطالعه روی 36 دانشجوی کارشناسی فیزیوتراپی به شیوه­ تدریس سخنرانی  و 21 دانشجوی کارشناسی کار درمانی به روش یادگیری مبتنی بر تیم در دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال تحصیلی 91-90 صورت گرفت. ارزیابی دانشجویان با دو شیوه در دو گروه تدریس با روش سخنرانی و یادگیری مبتنی بر تیم(Team Based Learning) ، با استفاده از امتحان چهار گزینه ‌ای انجام و میانگین نمرات آزمون ‌ها در دو شیوه تدریس، با آزمون‌ های‌ آماری تی مستقل و تحلیل واریانس یک طرفه مقایسه گردید. یافته های پژوهش: پس از انجام ارزشیابی، نمرات دانشجویان طی تدریس TBL در هر دو ارزیابی فردی و گروهی، 86/10 درصد رشد را نشان داد. بین میانگین نمره دانشجویان در گروه سخنرانی و میانگین ارزیابی گروهی TBL، تفاوت معناداری وجود داشت(P≤0.05). اختلاف معناداری در علاقه دانشجویان به هر یک از دو روش مشاهده نشد. بحث و نتیجه‌گیری: یافته ‌های ما نشان داد که TBL یک روش موثر یادگیری در امر آموزش، نسبت به روش سخنرانی است. یافته‌ های این بررسی می ‌تواند به تغییر دیدگاه دانشجویان، مدرسین و مسئولان آموزشی نسبت به انتخاب مناسب روش آموزشی و تاثیر آن در انتقال دانش و دستیابی به اهداف آموزشی تعیین شده، کمک کند.